Ulises eta eguzki jaunaren animaliak
Bi egun eman zituzten ia
noraezean baina trankil, inolako arazorik topatu gabe bidean, bazen garaia!
Gainera, topatu zuten lehendabiziko gauza uharte eder eta berde bat izan zen,
animaliz jositakoa. Oraingoan ere gure heroiak bazekien zer egin bertan: Circek
esanda, hura Eguzkiaren uhartea zen eta horiek bere ardi eta behiak, ikutu
ezinak. Norbaitek animaliren bat hil egiten bazuen, nahiz eta Ulises bera ez
izan, bere gizon guztiak hilik suertatutuko ziren. Ulises bizirik mantentzen
bazen ere, oso era txarrean helduko zen bere etxera. Guzti hori zen aurrean
zeukatena.
Horrexegatik, nahiz eta uhartea
benetan erakargarria izan Itakako erregeak ez zuen gerturatu nahi izan; nozki,
bere gizonek ez zuten ulertu eta gainera gaua heltzear zegoenez, horrelako leku
lasai eta eder batean lo egitea desiatzen zeudela esan zioten, egun gehiegi
zeramatzaten itsasontzian, behar bezala deskantsatu gabe; benetan lur jota
zeuden. Gizonak asko ziren, eta Ulises ezin zien denei kontra egin: uhartean
geratzea onartu zuen baina Circek esandakoa kontatu zien eta denek animaliak
bakean utziko zituztela zin egin zuten; gainera itsasontzia Circek emandako
janariz beteta zeukaten, momentuz ez zeukaten elikagai arazorik.
Uhartean indarrak hartzen zeudela
egundoko ekaitza hasi egin zen, hilabeteetan zehar mantendu zena: egunak joan,
egunak etorri, janaria bukatzen zitzaien eta ekaitzak ez zuen bukatzeko itxura
handirik. Hasieran,arrantza egiten hasi ziren, hori ez baitzegoen debekatuta,
baina arrainek ez zuten euren gosea asetzen. Behin Ulises basoan zegoela,
Eurilokok, bere koñatak, beste gizonak ardi edo behiren bat hiltzeko
konbentzitzen hasi zen, horren truke Eguzkiari tenplu bat egingo ziotela esan
zien baita. Eurilokoren hitzek gizonak konbentzitu zituzten, goseak jota ez
zituzten ondorioak ongi ikusten; azkenik, behiak zein ardiak hil eta sukaldatu
zituzten, bankete eder bat eman zutelarik.
 |
| Helios (eguzkia) bere karroan |
Ulises, basoan lokartuta zegoela
janari usain goxo batekin esnatu zen: gizonengana hurbildu eta egindakoa ikusi
zuenean zerurantz begiratu zuen, ez zekien zer egin, Ulises argiari ideiak
bukatu zitzaizkion. Orduantxe Eguzkiaren zigorra hasi zen: behi eta ardi
zatietatik oihu eta eta orroak entzuten hasi ziren, eta adarrak,eurek bakarrik,
mugitzen hasi ziren. Baina, segundu batzuetan orro eta oihuak isildu egin ziren
eta Eguzkia damutu zela pentsatu izan zuten heroia eta bere lagunek. 6 egun
pasata eguzki eder bat atera eta ekaitza bukatu egin zen, beraz itsasontziratu
eta bidea hartu zuten berriz ere, oihu eta orroak ahaztuta. Lurretik nahiko
urrun zeudenean zerua ilundu zitzaien bat batean eta ekaitz izugarria hasi zen
euren itsasontziaren gainean: tximista batek mastila apurtu zuen eta
itsasontzia erditik apurtu, sute bat hasi zelarik. Ulisesen gizon guztiak
itsasoan hondoratu ziren, bera egur batera heldu zelarik.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina